نیمه گمشده

شبم از بی ستارگی شب گوردر دلم پرتو ستاره ی دورآذرخشم گهی نشانه گرفتگه تگرگم به تازیانه گرفتبر سرم آشیانه بست کلاغآسمان تیره گشت چون پر زاغمرغ شب خوان که با دلم می خواندرفت و این آشیانه خالی ماند.آهوان گم شدند در شب دشتآه از آن رفتگان بی برگشتپنجم فروردین ۱۴۰۲ مصادف با سوم رمضان ۱۴۴۴ نوشته شده در شنبه پنجم فروردین ۱۴۰۲ساعت 7:33 توسط محسن| | نیمه گمشده...ادامه مطلب

موش خرد زیرکی در خانه شدخانه از دیدار او ویرانه شداز درو دیوار پایین میپریداز شکافی در شکافی میجهیدمیجهید این سو و آن سو مینمودرخ رخی میکردو درزی میگشودمست باده بس که جولان داده بودفضله اش هر گوشی ای افتاده بودموش میشد پشت تاج تختخوابما به دنبالش میان رختخوابموش بود و موشیش بسیار بودگاه پنهان میشدو بیدار بودبرده بود از سر خور و خواب همهاصل مطلب جنگ اعصاب همهدر بن هر کیسه در کنکاش بودچند روزی اینچنین عیاش بودتا که این مشکل گشودم با سریگفت فورا چسب موشی میخریچسب را بر روی سطحی میزنیطعمه ای در آن وسط می افکنیدر هوای طعمه موش آید به پیشچسب بر پا میزند با دست خویشاین بگفت و من به آن عامل شدمدام کشته در پی حاصل شدمموش دید از دور مهمانی شدهخان رحمت بر وی ارزانی شدهپیش خود گفتا که ای موش دلیرخانه ات آباد دامنت پنیرگربه تو پیش حجله کشته استرای صاحب خانه ام برگشته استشیوه هم زیسته ای را برگزیدبول عجب ها از بشر باید پریدجست و خورد و آن شکم را سیر کردرفت تا خیزی بگیرد گیر کردناگهان آن بخت را برگشته دیدچسب ها در دست و پا آغشته دیدزجه میزد چسب ها را وا کنیداین تن آلوده را احیا کنیدلیک کار از این پشیمانی گذشتجان باارزش فدای طعمه گشتهر که خشتی روی دنیا چیده استچسب ها در دست و پا چسبیده هستما چو آن موشیم و دنیا چسبناکطعمه ها بسیار خوش رنگ هستند و پاکلیک مغز طعمه آب افتاده استروح را انا الیه گفته استمطربان در کار ما بی جنب و جوشچسب ها را باز کنیم از چشم و گوشوا کنیم این بند های زر خریدپای در گل رفته را باید بریدهر که چسب پای خود را باز کردبا ملائک یک نفس پرواز کردوآنکه با چسبیده پایش خو گرفتعالمی در باخته لولو گرفت.سیزدهم فروردین ماه ۱۴۰۲ مصاوف با دوازدهم رمضان ۱۴۴۴ نوشته شده در یکشنبه سیزدهم نیمه گمشده...ادامه مطلب

به تو می اندیشم ای سراپا همه خوبیتک و تنها به تو می اندیشم همه وقت همه جا من به هر حال که باشم به تو میاندیشم تو بدان این را تنها تو بدان تو بیا تو بمان با من تنها تو بمان جای مهتاب به تاریکی شبها تو بتاب من فدای تو به جای همه گلها تو بخند اینک این من که به پای تو درافتاده ام باز ریسمانی کن از آن موی دراز تو بگیر تو ببند تو بخواه پاسخ چلچله ها را تو بگو قصه ابر هوا را تو بخوان تو بمان با من تنها تو بمان در دل ساغر هستی تو بجوش من همین یک نفس از جرعه جانم باقی است آخرین جرعه این جام تهی را تو بنوش۱۴ فروروین ۱۴۰۱ مصادف با اول رمضان ۱۴۴۳ نوشته شده در یکشنبه چهاردهم فروردین ۱۴۰۱ساعت 14:26 توسط محسن| | نیمه گمشده...ادامه مطلب

بگفتا که  ماما دگر کیست؟ چیست؟بگفتم که آن اول زندگیست...همان کس که با عشق، مادر کند به نه(9) ماه، با یک زنی سر کندهمان کس که در این جهان بنده است ولیکن چه زیبا که زاینده استهمان کس که جز او دگر هیچ نیست که پاک آمد و پاک نیت بزیستهمان کس که من را به دنیا نهاد خدایا بکن روح او را تو شاد...همان کس که با قلب من می تپیدهمان کس که با عمق جان می شنیدهمان کس که با علم و ایمان رسید  صبورانه جنگ و جدالم شنیدولی دست در دستهایم نهاد           مرا با دو دستش به مادر بداد..فلانا! مرا او به ایمان رساند! فلانا! مرا او ز زندان رهاند!خلاصه، همان ریشه عالم است چه گویم که من هرچه گویم کم است... نوشته شده در چهارشنبه پانزدهم اردیبهشت ۱۴۰۰ساعت 10:36 توسط محسن| | نیمه گمشده...ادامه مطلب

یاد دارم در غروبی سرد سرد، می گذشت از کوچه ما دوره گرد، داد می زد: "کهنه قالی می خرم، دست دوم، جنس عالی می خرم، کوزه و ظرف سفالی می خرم، گر نداری، شیشه خالی می خرم"، اشک در چشمان بابا حلقه بست، عاقبت آهی کشید، بغض اش شکست، اول ماه است و نان در سفره نیست، ای خدا شکرت، ولی این زندگی است؟!!! سوختم، دیدم که بابا پیر بود، بدتر از او، خواهرم دلگیر بود، بوی نان تازه هوش اش برده بود، اتفاقا مادرم هم، روزه بود، صورت اش دیدم که لک برداشته، دست خوش رنگ اش، ترک نیمه گمشده...

عمری به هر کوی و گذر گشتم که پیدایت کنماکنون که پیدا کرده ام ، بنشین تماشایت کنم الماس اشک شوق را تاجی به گیسویت نهمگل های باغ شعر را زیب سراپایت کنم بنشین که با من هر نظر،با چشم دل ،با چشم سرهر لحظه نیمه گمشده...ادامه مطلب

و کسي مي گويد سر خود بالا کن ،

 

به بلندا بنگر. 

به بلنداي عظيم به افق هاي پر از نور اميد 

و خودت خواهي ديد 

و خودت خواهي يافت خانه ي دوست کجاست... 

خانه دوست در آن عرش خداست ،

خانه ي دوست در آن قلب پر از نور خداست

و فقط دوست ، خداست... 

نیمه گمشده...

شیمی نوین در خانه دوست چو محرم گشتی دست و دل و دیده را نگه باید داشت پنجره باز عاشقم، اهل همین کوچه بن بست کناری که تو از پنجره اش پای به قلب من دیوانه نهادی تو کجا؟ کوچه کجا؟ پنجره باز کجا؟ من کجا؟ عشق کجا؟ طاقت آغاز کجا؟ تو به لبخند و نگاهی... من دلداده به آهی... بنشستیم، تو در قلب منو من خسته به چاهی گنه از کیست؟ از آن پنجره باز؟ از آن لحظه آغاز؟ از آن چشم گنه کار؟ از آن ل نیمه گمشده...ادامه مطلب

نیمه گمشده...

 درد مرا کس نشناخت   اه جانسوز مرا کس نشنید هیچکس با درد نساخت  هیچکس  بی داد  ندید  انکه با ما ز صفا دم میزد  جز به فکر هوس خویش نبود  مایه دردسری بیش نبود  انکه در عرصه پهناور عمر گاهی اسوده نرفتست منم  وانکه با ان همه امید دراز کامی از کس نگرفتست منم  کس ندانست که دیوانه کیست٬انکه از دشت جنون میگ نیمه گمشده...ادامه مطلب